Zioła

Fiołek trójbarwny / Viola tricolor

Gdzie naturalnie rośnie

Ogólny opis zioła

• Zazwyczaj fiołek trójbarwny jest spotykany i uprawiany w naszych ogrodach w celach estetycznych.
• Jednak to zioło, które ma przede wszystkim właściwości lecznicze stosowane jest przy problemach skórnych.

Wygląd

• Fiołek jest to roślina jednoroczna, osiąga wysokość 10 - 30 cm, z rozgałęzioną łodygą która podnosi się prosto. Liście ma na ogonkach - są jajowate lub sercowate.
• Kwiaty z reguły są trójbarwne (stąd ta nazwa) i ma takie kolory jak żółty, kremowy i fioletowy. 

Właściwości / działanie lecznicze

• Dzięki dużej zawartości olejków eterycznych, garbników i substancji śluzowych jest stosowany jako środek oczyszczający krew, przez co działa tez odwadniająco.
• Polecany jest w szczególności osobom mającym problemy skórne takie jak egzema.
• W przypadku egzemy niemowląt matki piją herbatkę z fiołka.
• Przy chorobach skóry medycyna naturalna często jest skuteczniejsza, ponieważ traktuje skórę jako organ uczestniczący w ogólnej przemianie materii i stosuje nie tylko maści, ale proponuje także działanie oczyszczające i regulujące.
• Ziele fiołka działa wykrztuśnie, napotnie, rozwalniająco, wzmacniająco, poprawia przemianę materii.
• Stosuje się napar przy białych upławach, problemach dróg oddechowych w reumatyzmie, artretyzmie.
• Zaleca się również na gorączkę, dnę i arteriosklerozę.
• Zewnętrznie stosuje się na wyrzutach skórnych niezakaźnych. Stosuje się tez w problemach z trądzikiem, przy liszajach, wypryskach dziecięcych.

Przeciwwskazania

• Brak.

Możliwe skutki uboczne 

• Większe dawki fiołka powodują niekiedy wymioty, należy więc dawkować w niewielkich ilościach.
• U niektórych osób może wystąpić reakcja alergiczna na tle reumatycznym i żywieniowym.
• Czasem wysypka występuje tuz po pierwszym dawkowaniu i się nasila.  

Na podstawie

• Grau J., Jung R., Munker B., Zioła i Owoce leśne, Warszawa 1996, s. 220.
• Mayer J. G., Uehleke B., Saum K., Zioła Ojców Benedyktynów. Mieszanki i leczenie, Warszawa 2004, s. 193.
• Poprzęcki W., Ziołolecznictwo, Warszawa 1989, s. 93-94.